Αγαπητοί γονείς,

Πόσες και πόσες φορές δεν ακούσαμε, διαβάσαμε, συζητήσαμε κάτι σχετικό με την ενδοσχολική βία; Άλλοι θεωρήσαμε υπερβολική την έκταση και προβολή του φαινομένου, άλλοι προβληματιστήκαμε και ενημερωθήκαμε, άλλοι αδιαφορήσαμε γιατί απλά δε μας αφορούσε άμεσα και άλλοι αρνηθήκαμε να δούμε…Ως γονείς αγωνιούμε να μην είναι ή γίνει το παιδί μας θύμα μιας τέτοιας κατάστασης και ευλόγως σπεύδουμε να το θωρακίσουμε, να το συμβουλεύσουμε, να το κάνουμε να μας εμπιστευτεί….τι γίνεται όμως με τους θύτες; Αυτοί ποιανών παιδιά είναι; Από ποιόν κόσμο προέρχονται; Πόσο συχνά βλέπει ένας γονέας στο παιδί του έναν υποψήφιο θύτη και όχι μόνο ένα υποψήφιο θύμα; Πόσο συχνά συμβουλεύουμε το παιδί να σκέφτεται πέρα από τον εαυτό του και τους άλλους; Πόσο συχνά διδάσκουμε με τις πράξεις μας να σέβεται και όχι απλά να ανέχεται το διαφορετικό; Πόσο συχνά το προτρέπουμε να υπερασπιστεί το δίκαιο ακόμη και αν δεν το αφορά; Πόσο συχνά του μιλάμε για το συμφέρον του συνόλου έναντι του προσωπικού; Πόσο συχνά του υπενθυμίζουμε ότι και οι άλλοι έχουν συναισθήματα και ότι ακόμη και αν δεν αντιδρούν ή σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο αυτό δεν τους κάνει καλύτερους ή χειρότερους αλλά απλά διαφορετικούς; Πόσο συχνά τελικά μένουμε σε όσα δεν μπορούμε να κάνουμε, μεταθέτοντας τις ευθύνες στους άλλους, ενώ παραβλέπουμε αυτά που περνούν από το χέρι μας;

Υ.Γ…για έναν καλύτερο κόσμο ….για τα παιδιά όλων

Διούδη Παγώνα
Ψυχολόγος
Κέντρο Πρόληψης Ξάνθης «ΕΚΦΡΑΣΗ»