Σοκ στην Ξάνθη- Νεκρός 23χρονος οδηγός μοτοσικλέτας
Ο Τάκης Μουσαφίρης εύκολα θα σκάρωνε ακόμη έναν στίχο για χάρη του. Όλους τούς κερδίζει ο “αλήτης” ο Ψηλός. Και είναι αλήθεια.
Ο θρυλικός Αντώνης Αντωνιάδης έβαλε γκολ με το αριστερό, με το δεξί, με καρφωτή κεφαλιά -με όποιο τρόπο μπορείς να φανταστείς- και στον καρκίνο. Τον νίκησε δύο φορές. Στην αρχική εμφάνισή του στο στομάχι, αλλά και όταν διαπιστώθηκαν τα πρώτα μεταστατικά κύτταρα στο έντερό του.
Ο Αντώναρος -έτσι τον αποκαλούσε η φίλη του, Ρίτα Σακελλαρίου- ξεχείλιζε από διάθεση και τη σπιρτάδα του αιώνιου αθλητή. Είχε κέφι και μετρούσε τα ατελείωτα ρεκόρ του, “κένταγε”, όπως “κένταγε” και στο χορτάρι της Λεωφόρου.
Φέτος συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τότε που πέτυχε 39 γκολ στο ελληνικό πρωτάθλημα, ρεκόρ ακατάρριπτο. Για ένα γκολ έχασε το Χρυσό Παπούτσι από τον Γκερντ Μίλερ. Ωστόσο, έχει μια πλειάδα κατορθωμάτων με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και τα εξιστόρησε στο SPORT24.
O 76χρονος Ψηλός των ελληνικών γηπέδων μίλησε για τους θυελλώδεις έρωτές του που έγιναν ακόμη και τραγούδια, για τη σφαλιάρα που έδωσε στον Κάζιμιρ Γκόρσκι, στη χιονισμένη Καστοριά και για το “σατανικό” ποδοσφαιρικό μυαλό του διόσκουρού του, Μίμη Δομάζου.
Τόνισε ότι αμφότεροι περιμένουν τη στιγμή που θα μπουν στο νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού. “Παιδιά είμαστε κι εμείς”, είπε γελώντας.
Κλαίει γι’ αυτό το γήπεδο, ζήλεψε όταν είδε την ΑΕΚ να μπαίνει στο δικό της και μεγαλόκαρδα εκμυστηρεύθηκε: “Όλα θα τα δώσω στον Παναθηναϊκό!”.
Έχω ακόμη ένα χειρουργείο που πρέπει να κάνω στο γόνατο. Θα γίνει ολική αρθροπλαστική, για να σώσω το πόδι μου. Έχω κάνει δύο εγχειρήσεις στα ισχία. Τα παράσημα του ποδοσφαίρου είναι αυτά. Πήδαγα μισό μέτρο πάνω και από κάτω είχε ξερό χώμα, πώς να γλιτώσω;
Άκου εγχειρήσεις που έχω κάνει:
Η πρώτη ήταν στη μύτη, μετά μπήκα για σκωληκοειδίτιδα, έπειτα στους κοιλιακούς, ύστερα έπαθα δισκοπάθεια, αργότερα έκανα στα ισχία και τέλος χειρουργήθηκα για τον καρκίνο. Και παρόλα αυτά ο οργανισμός μου αντέχει, επειδή υπήρξα σκληραγωγημένος. Τον καρκίνο τον τελείωσα! Τον είχα στο στομάχι.
Βγάλαμε το στομάχι, βγάλαμε τη σπλήνα, βγάλαμε και τη χολή. Και τα τρία τα έβγαλαν στο χειρουργείο, επειδή κάνει εύκολα μετάσταση.
Στην επέμβαση ήταν και ένας γιατρός του στρατιωτικού νοσοκομείου, ο Θανάσης Μουχτούρης, με τον οποίο δίναμε μαζί το 1963 στη στρατιωτική σχολή.
Ήταν δίπλα στον Δημήτρη Βουγιουκλάκη, που με χειρούργησε, και εισηγήθηκε να μού βγάλουν και τα άλλα δύο όργανα. Έκανα χημειοθεραπεία και έπειτα από οκτώ μήνες παρουσιάστηκαν ξανά κάποια ψεγάδια στο έντερο. Έγινε εισήγηση για νέα επέμβαση.
Κάλεσα τον Θανάση να έρθει στο συμβούλιο και αν έλεγε αυτός “ναι” θα την έκανα. Τούς είπε: “Έχει κάνει τόσες εγχειρήσεις, δεν θα τον βοηθήσουμε με νέα επέμβαση. Αυτός είναι γερός οργανισμός. Δεν έπινε, δεν κάπνιζε. Ήταν αθλητής. Θα του κάνουμε επιθετική χημειοθεραπεία”.
Με προειδοποίησε ότι θα μού πέσουν τα μαλλιά. “Τι με νοιάζουν τα μαλλιά, για γκόμενες θα πάω; Την υγεία μου θέλω”, απάντησα.
Μού εξήγησε: “Αν αντέξει ο οργανισμός σου την επιθετική χημειοθεραπεία, καθάρισες οριστικά”.
Έπεσαν τα μαλλιά μου. Γουλί! Φρύδια δεν είχα, στις μασχάλες τίποτε. Δεν υπήρχε τρίχα πάνω μου. Μού τόνισε: “Θα σου πέσουν τα μαλλιά, αλλά αν -πρώτα ο Θεός- απαλλαγούμε από τη νόσο, θα σου ξαναβγούν και πιο έντονα”.
Έβγαλα αξονική έπειτα από έξι μήνες και δεν είχα καμία σχέση με τη νόσο. Και μού είπαν: “Τώρα από οποιαδήποτε αιτία μπορεί να πεθάνεις, εκτός από καρκίνο”. Με ταλαιπώρησε ο καρκίνος, αλλά τον νίκησα!
Όταν μού είπαν ότι εμφανίστηκε ξανά, φοβήθηκα. Είχαν -σκέψου- ήδη αφαιρέσει όλο το στομάχι μου.
Δεν έχω στομάχι. Ένωσαν τα έντερα με τον οισοφάγο και αποκαταστάθηκε το στομάχι με τα έντερα. Κάνουν τη δουλειά που θα έκανε το στομάχι μου.
Βέβαια, δεν μπορώ να φάω πολύ. Τρώω πολλές φορές από λίγο. Έχασα 40 κιλά. Από 102 κιλά που ήμουν έφτασα στα 60. Ευτυχώς, τώρα κοντεύω ν’ ανέβω στα 70. Πήρα τα πάνω μου, τώρα. Τρώω καλύτερα. Αν παχύνω θα περάσουν και τα πόδια μου, θα δυναμώσουν.
Στο μεταξύ, αν δεις δεν φαίνεται καμία τομή από τα χειρουργεία. Εξαφανίστηκαν όλες, σαν να μην έχω κάνει επέμβαση είναι. Γίνεσαι πολεμιστής για να ζήσεις, όπως πολεμιστής υπήρξα και στο ποδόσφαιρο. Δεν παράτησα τη μάχη ούτε εκεί, έκανα μέχρι μπαλέτο για να επανέλθω. Πέρυσι, έγινε αυτό με τον καρκίνο και εξαφανίστηκε η νόσος.
Φέτος είναι τα 50 χρόνια από το ασημένιο παπούτσι που πήρα στην Ευρώπη για τα 39 γκολ, τα οποία είχα πετύχει τη σεζόν 1971-72 στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Εκείνη τη χρονιά είχα 11 δοκάρια και είχαν ακυρωθεί και 12 γκολ. Θα είχα κάνει παγκόσμιο ρεκόρ.
Από αυτά που ακυρώθηκαν θα μπορούσα να μετρήσουν τέσσερα – πέντε.
Και όταν το έλεγα στους διαιτητές, έκαναν ένα μορφασμό σαν να μού απαντούν “τι θες, η διαφορά είναι έτσι κι αλλιώς μεγάλη”. Όμως, βλέπεις τώρα; Διότι, για ένα γκολ έχασα το χρυσό παπούτσι από τον Γκερντ Μίλερ και είναι ένα ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο.
Δεύτερος είναι ο φίλος μου, ο Γιώργος Σιδέρης με 35 γκολ. Εγώ τού έσπασα το ρεκόρ με τα 39.
Επίσης, με τα 10 γκολ που πέτυχα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τη χρονιά του Γουέμπλεϊ αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Είμαι στη λίστα των πρώτων σκόρερ για κάθε σεζόν. Τι ονόματα; Θα τρελαθείς!
Το 1967-68 ήμουν πρώτος σκόρερ του Βόρειου ομίλου της Β’ Εθνικής. Το 1968-69 ήμασταν πρώτοι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόπλων. Κερδίσαμε το Ιράκ στη Λεωφόρο. Το 1969-70 έγινα πρώτος σκόρερ Ελλάδας.
Είμαι ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του Παναθηναϊκού που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ.
Τη σεζόν 1970-71 ήμουν πρώτος σκόρερ στο Πρωταθλητριών και την επόμενη χρονιά πέτυχα τα 39 γκολ. Έχω πετύχει και το πιο γρήγορο χατ τρικ στο 82′, στο 84′ και στο 86′ σε αγώνα με την Παναχαϊκή. Αυτό ήταν το 1970.
Πήγαινα τέσσερα χιλιόμετρα με τα πόδια για να κάνω προπόνηση στα τσικό της Ασπίδας Ξάνθης.
Με τι να πήγαινα; Με ελικόπτερο; Με μηχανάκι; Με ποδήλατο; Χωματόδρομος. Και περνούσαμε το βράδυ έξω από το νεκροταφείο και τρέχαμε γρήγορα, από το φόβο μας μη σηκωθεί κανένας πεθαμένος. Έτσι, πιστεύαμε τα παιδιά.
Είχα συμπαίχτη και μουσουλμάνο, τον Μουσταφά. Τον Μουφίτ Καλλιοντζή. Πολύ μεγάλος παίχτης. Διέπρεψε στον Άρη και παίξαμε αντίπαλοι, όταν πήγα στον Παναθηναϊκό. Αρχίσαμε μαζί στην Ασπίδα.
Αδελφική ήταν η σχέση μας με τους μουσουλμάνους. Αδέλφια ήμασταν.
Μαζί κοιμόμασταν, μαζί παίζαμε μπάλα, στο σχολείο ήμασταν μαζί. Μια χαρά περνούσαμε.
Ούτε με το λαό της Τουρκίας έχουμε πρόβλημα. Ο Ερντογάν και το περιβάλλον του προκαλούν τα προβλήματα.
