Γράφει η Ευρώπη Μισαηλίδου,
Γενικό Νοσοκομείο ή Κέντρο Υγείας; Τι θα συμβεί στην Ξάνθη; Μπορεί να βοηθήσει ο δήμος;
Το Νοσοκομείο Ξάνθης, όπως ακούγεται το τελευταίο διάστημα, και όπως είδαμε από δελτία τύπου ανά καιρούς και ειδικότερα με την τελευταία επιστολή που είδε τα φώτα της δημοσιότητας από τον αναπληρωτή διευθυντή της Παθολογικής κλινικής προς την Διοικήτρια του Νοσοκομείου, είναι υποστελεχωμένο και υπολειτουργεί.
Αυτή βέβαια είναι η γενική εικόνα για όλη την Αν. Μακεδονία και Θράκη, όπου σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας, για το έτος 2022, η περιφέρεια παρουσίασε την χαμηλότερη αναλογία εργαζομένων ΕΣΥ ανά 1000 κατοίκους.
Η υποβάθμιση του ΕΣΥ είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται πανελλαδικά, με στοιχεία του Υπ. Υγείας και της ΕΛΣΤΑΤ να δείχνουν πως τα νοσοκομεία λειτουργούν με περίπου 9.000 εργαζομένους λιγότερο σε σχέση με το 2009 και κατά περίπου 14.00 εργαζόμενους λιγότερο σε σχέση με την πρόβλεψη του προσωπικού του ΕΣΥ βάσει των ρυθμών ετήσιας μεταβολής του τη δεκαετία προ οικονομικής κρίσης
Κατά τη διάρκεια δε της πανδημίας (2019-2022) το μόνιμο προσωπικό του ΕΣΥ παρέμεινε στάσιμο (321 νέες θέσεις εργασίας), ενώ η μοναδική αύξηση προήλθε εξ’ ολοκλήρου από την αύξηση του επικουρικού προσωπικού. Η αύξηση αφορούσεκατά βάση θέσεις διοικητικού προσωπικού και λοιπού προσωπικού (εργαζόμενοι στην καθαριότητα, στην κουζίνα κλπ).
Έχοντας λοιπόν ως δεδομένο την παραμέληση του δημοσίου συστήματος υγείας, τι μπορούμε να περιμένουμε για το νοσοκομείο της πόλης μας;
Η μετατροπή του σε κέντρο υγείας είναι ένα σενάριο, πολύ πιθανό, τραγικά δύσκολο ωστόσο για ένα νομό 100.000 σχεδόν κατοίκων.
Μπορεί να βοηθήσει ο δήμος και πώς;
Ο Δήμος Ξάνθης μπορεί να σταθεί αρωγός με διαφορετικούς τρόπους:
- Αρχικά, είναι σημαντική η ανάδειξη του προβλήματος και η πίεση προς την κεντρική κυβέρνηση, η συνεχής υπενθύμιση και απαίτηση για ιατρονοσηλευτικό προσωπικό
- Έπειτα, με δικά του κονδύλια, ο Δήμος, μπορεί να βοηθήσει και να προσελκύσει νέους ειδικευόμενους, και ειδικούς, στους οποίους θα καλύπτει ένα μέρος των εξόδων διαβίωσης, όπως για παράδειγμα τα στεγαστικά έξοδα, ή οδοιπορικά για προσωπικό που μετακινείται από γειτονικές πόλεις
- Ταυτόχρονα είναι σημαντική η αναζήτηση κονδυλίων που μπορεί να προέρχονται από ιδιωτικούς φορείς (για παράδειγμα η ανέγερση του νέου νοσοκομείου Κομοτηνής έγινε με χρηματοδότηση από το ίδρυμα Νιάρχος)
- Τέταρτον, ζωτικής σημασίας είναι η υλοποίηση των δημοτικών ιατρείων, όπως προτάθηκε από τον ιατρό κ. Βασίλη Παπαδόπουλο. Τα δημοτικά ιατρεία θα λειτουργούν ως φραγμός, ως σύνορο, που θα περιθάλπει περιστατικά που μπορούν να αντιμετωπιστούν από την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, με αποτέλεσμα την ελάφρυνση του βάρους από το νοσοκομείο μας. Η δε επέκτασή τους στους οικισμούς του Δροσερού και της Σταυρούπολης, μόνο θετικά μπορεί να δράσει
Εμείς ως πολίτες τι μπορούμε να κάνουμε;
Αρχικά,
- Θα πρέπει στο σημείο που είναι δυνατό να μην επιβαρύνουμε το νοσοκομείο, εάν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την πρωτοβάθμια φροντίδα (ναι, γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι!) με επισκέψεις στο ΙΚΑ και στον προσωπικό ιατρό
- Να συμμετέχουμε ενεργά στις κινητοποιήσεις, οι οποίες βοηθούν στην ανάδειξη του προβλήματος
- Να είμαστε ενεργοί, και να ψηφίζουμε τους (κατάλληλους) αντιπροσώπους που θεωρούμε πως μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος,
Και τέλος,
- Να αναγνωρίσουμε την προσπάθεια και την υπερβολή εαυτού από όλους τους εργαζομένους του νοσοκομείου που με αυτοθυσία παλεύουν για την (εύρυθμη) λειτουργία αυτού.
Μισαηλίδου Ευρώπη
Ειδικός Δημόσιας Υγείας και Πολιτικής της Υγείας
ΥΓ. Τα στατιστικά στοιχεία έχουν αντληθεί από την έρευνα του ΚΕΠΥ (Κέντρο Έρευνας και Εκπαίδευσης στη Δημόσια Υγεία, την Πολιτικής Υγείας και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας) και μπορείτε να το βρείτε στην παρακάτω διεύθυνση:
