Είναι μια «πικρή» ελληνική ιστορία που αντιπροσωπεύει πολλές δυστυχώς αντίστοιχες περιπτώσεις. Ο λόγος για τη ΣΕΒΑΘ, τη Συνεταιριστική Εταιρεία Βιομηχανικής Αναπτύξεως Θράκης, που έζησε περιόδους δόξας και στη συνέχεια παρακμής για να καταλήξει στο οριστικό λουκέτο ήδη από το 2008.
Χαρακτηριστικό δε της «καχεξίας» και των παθογενειών είναι το γεγονός ότι αν και έχει κηρυχθεί σε πτώχευση από το 2009, μόλις φέτος τον Ιούλιο επιτράπηκε στη σύνδικο πτώχευσης η εκποίηση της ακίνητης περιουσίας της, η οποία φυσικά, πέραν του μεγάλου οικοπέδου, περιλαμβάνει πλέον δεκάδες υπό κατάρρευση και λεηλατημένα κτίρια…
Η ιστορία της
Η Συνεταιριστική Εταιρεία Βιομηχανικής Αναπτύξεως Θράκης ιδρύθηκε το 1975 και δραστηριοποιείτο στον τομέα της κονσερβοποίησης και κατάψυξης λαχανικών αξιοποιώντας την παραγωγή της Αν. Μακεδονίας -Θράκης, με τρεις καθετοποιημένες μονάδες (προϊόντων ντομάτας, προϊόντων πατάτας, κατεψυγμένων και κονσερβοποιημένων λαχανικών – τουρσιών).
Επιπλέον διέθετε μια σύγχρονη μονάδα γραφικών τεχνών/τυπογραφείο για εκτύπωση και κατασκευή έντυπου υλικού, η οποία πέραν των υλικών συσκευασίας της ΣΕΒΑΘ εξυπηρετούσε και εξωτερικούς πελάτες.
Βασικός μέτοχος της ήταν η πανίσχυρη κάποτε Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Ξάνθης, που υπήρξε από τις πιο αναπτυγμένες και δυναμικές δευτεροβάθμιες Συνεταιριστικές Οργανώσεις της χώρας, με ποικίλες δραστηριότητες. Η ίδια ήταν από τους ιδρυτές και βασικούς μετόχους μιας σειράς συνεταιριστικών εταιρειών, όπως των ΣΕΚΕ, ΣΕΒΑΘ, ΣΕΚΑΠ, Συνεταιριστικής Ασφαλιστικής κ.α.
Επί πολλά χρόνια το εργοστάσιο της ΣΕΒΑΘ αποτέλεσε πράγματι μοχλό ανάπτυξης για την ευρύτερη περιοχή, προσφέροντας εκατοντάδες άμεσες θέσεις εργασίας και στηρίζοντας το εισόδημα χιλιάδων αγροτών.
Στη συνέχεια όμως ξεκίνησε ένας κύκλος οικονομικών ενισχύσεων από την Αγροτική Τράπεζα με εγγύηση του Δημοσίου, για τον οποίο υπήρξαν αρκετές «σκιές». Πάντως από το 2004 μέχρι το 2008 δόθηκαν περί τα 35 εκατ. ευρώ, με την εταιρεία τελικά να οδηγείται σε λουκέτο με χρέη 30 εκατ. ευρώ σε τρίτους και 61 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο.
Το 2008 η βιομηχανία τροφίμων σταμάτησε τη λειτουργία της και συνέχισε για κάποια χρόνια ως ανεξάρτητη δραστηριότητα η τυπογραφική μονάδα. Όταν σταμάτησε και αυτή, το κτιριακό συγκρότημα παρέμεινε εγκαταλειμμένο και παραδομένο στη φθορά του χρόνου και στις… ορέξεις των επιτήδειων.
Η σημερινή κατάσταση και το σφυρί
Κάπως έτσι το μεγάλο γήπεδο και ό,τι έχει απομείνει από τα κτίρια θα βγουν σε ηλεκτρονικό πλειστηριασμό στις 25 Σεπτεμβρίου, με επισπεύδουσα την σύνδικο πτώχευσης.
Σύμφωνα με τη διακήρυξη και τις σχετικές εκθέσεις εκτίμησης, πρόκειται για εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά κτίρια και εγκαταστάσεις που έχουν ανεγερθεί σταδιακά από το 1976 έως το1985 και τα οποία βρίσκονται επί γηπέδου αποτελούμενου από τρία γεωτεμάχια συνολικής έκτασης 196.962 τ.μ., στο 6ο χλμ της Εθνικής Οδού Ξάνθης–Κομοτηνής, στο Αγρόκτημα Φελώνης, του Καλλικρατικού Δήμου Αβδήρων, της Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης.
Η άμεσα περιβάλλουσα περιοχή του ακινήτου είναι αγροτικού χαρακτήρα με καλλιεργούμενες εκτάσεις και αξιοποιείται κατά κύριο λόγο με λίγες χρήσεις, βιοτεχνικών κτιρίων και γεωργοκτηνοτροφικών εγκαταστάσεων. Σημαντικό πλεονέκτημα όσον αφορά την εγγύς περιοχή αποτελεί η εγγύτητά στην ΕΟ Ξάνθης-Κομοτηνής και στην Εγνατία οδό, γεγονός που καθιστά ελκυστική την εγκατάσταση επαγγελματικής στέγης.
Στην παρούσα κατάσταση, η εκτιμώμενη βιομηχανία περιλαμβάνει κτιριακές εγκαταστάσεις επιφάνειας 49.660,34τ.μ., υπόστεγα επιφάνειας 3.097,35τ.μ., υπόγειο εμβαδού 967,50τ.μ. και λοιπές βιομηχανικές εγκαταστάσεις.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «οι κτιριακές εγκαταστάσεις της μονάδας στο σύνολό τους βρίσκονται σε κακή κατάσταση». Πέραν της φυσικής φθοράς λόγω παρατεταμένης εγκατάλειψης, τα κτίσματα έχουν βανδαλιστεί και λεηλατηθεί και συνεχίζουν να λεηλατούνται λόγω απουσίας φύλαξης του χώρου. Συγκεκριμένα από το σύνολο των κτισμάτων απουσιάζουν όλα τα μεταλλικά στοιχεία που μπορούσαν να αφαιρεθούν και έχουν καταρρεύσει περιμετρικές τοιχοποιίες σε πολλά βιομηχανικά κτίσματα. Πέραν των κτισμάτων που είναι κατασκευασμένα από οπλισμένο σκυρόδεμα, από τα λοιπά βιομηχανικά κτίσματα με μεταλλικό σκελετό ο μεγαλύτερος όγκος τους είναι ασκεπής.
Έτσι, στην υπάρχουσα κατάσταση εκτιμάται πως είναι αδύνατο το ενδεχόμενο επαναλειτουργίας της βιομηχανίας.
Με άλλα λόγια, η όποια αξία του ακινήτου στηρίζεται στην αξία του οικοπέδου, δεδομένης της προνομιακής θέσης που έχει, «θεωρώντας πως ενδείκνυται να αξιοποιηθεί με νέες εγκαταστάσεις είτε κατεδαφίζοντας πλήρως τις υφιστάμενες είτε διατηρώντας και επισκευάζοντας τα κτίσματα από οπλισμένο σκυρόδεμα και κατεδαφίζοντας τα λοιπά βιομηχανικά κτίσματα και εγκαταστάσεις».
Το γήπεδο γενικά είναι οριοθετημένο και περιφραγμένο με συρματόπλεγμα πλην της νότιας πλευράς του και του τμήματος που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά της Εθνικής οδού Ξάνθης – Κομοτηνής. Ωστόσο η περίφραξη δεν ταυτίζεται με το όριο του Κτηματολογίου και έτσι απαιτείται λεπτομερής έλεγχος του εμβαδού και των ορίων της ιδιοκτησίας.
Ακόμη, ο περιβάλλων χώρος είναι διαμορφωμένος με τσιμεντοστρώσεις, εδαφόπλακες με διαμορφωμένο υπόγειο δίκτυο ομβρίων και αποχέτευσης λυμάτων της βιομηχανίας και λοιπές εγκαταστάσεις.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι στο ακίνητο υπάρχουν μεγάλες ποσότητες οικοδομικών αποβλήτων αλλά και επικίνδυνων υλικών (π.χ ελενίτ/αμίαντος), τα οποία σε πιθανή μεταβίβαση του θα πρέπει να απομακρυνθούν με τις διαδικασίες που προβλέπει η νομοθεσία για την διαχείριση αποβλήτων οικοδομικών υλικών. Το κόστος της παραπάνω διαδικασίας δεν έχει υπολογιστεί στην τελική αγοραία αξία του ακινήτου, αλλά έχει ληφθεί υπόψη ως μειωτικό χαρακτηριστικό του.
Τονίζεται επίσης ότι, στην υπάρχουσα κατάσταση, λόγω του μεγέθους και της κατάστασης που βρίσκεται, σε περίπτωση διάθεσής του στην αγορά θα απευθύνεται σε εξαιρετικά περιορισμένο αγοραστικό κοινό.
Οι δύο εκθέσεις εκτίμησης κατέληξαν σε αγοραία αξία η μία 2.945.000 ευρώ και η δεύτερη 2.925.000 ευρώ. Έτσι η τιμή πρώτης προσφοράς για τον επικείμενο πλειστηριασμό έχει οριστεί σε 2.935.000 ευρώ.
