Το τελευταίο χρονικό διάστημα η ποδοσφαιρική Ξάνθη μας έχει δεχτεί έναν βρώμικο πόλεμο από κάθε απίθανο που ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Πρόεδροι Ομάδων, Μεταφραστές Ομάδων, Δημοσιογράφοι Ομάδων, όλοι τους οργανωμένοι ανακαλύπτουν θέματα χωρίς κάποια βάση βγάζοντας όλο το κόμπλεξ δεκαετιών καθώς δεν μπορούν να δεχτούν ότι η ποδοσφαιρική Ξάνθη που εκπροσωπεί μια πόλη, μια περιοχή με μεγάλα κοινωνικά και όχι μόνο θέματα επαναστατεί κάθε μέρα, κάθε Κυριακή, κάθε χρόνο.
Μπορεί ο ΑΟ ΞΑΝΘΗ να είναι ποδοσφαιρική ομάδα αλλά ο ρόλος της ομάδας δεν περιορίζεται στο γήπεδο. Η προσφορά της στην κοινωνία από το 1967 είναι ανεκτίμητη και αποτελεί το Νο1 διαφημιστή της πόλης, του Νομού και της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Εκατοντάδες επιχειρήσεις, εργαζόμενοι έχουν άμεσο ή έμμεσο κέρδος καθώς με την παρουσία της ομάδας στην Super League αναπτύσσεται ή τουλάχιστον υπάρχει ο τουρισμός, ο αθλητικός τουρισμός με τις επισκέψεις ομάδων (Άντρες, έφηβοι, παίδες κτλ) για την διεξαγωγή αγώνων αλλά και την παρουσία χιλιάδων φίλων του ποδοσφαίρου στο γήπεδο. Όλοι αυτοί αφήνουν χρήματα στην πόλη και κυρίως γνωρίζουν μια περιοχή που βρίσκεται στο πιο απόμακρο άκρο της Ελλάδας, στο άκρο που έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Δεν θα μπω καν στην διαδικασία αναφορά της περίπλοκης γεωγραφικής θέσης που βρίσκεται και τις όποιες ιδιαιτερότητες έχει αυτή.
Τα παραπάνω είναι κάποιες σκέψεις βάζοντας στην άκρη την οργή και απογοήτευση όχι τόσο αυτών που «πολεμούν» την Ξάνθη αλλά περισσότερο όλων των «Αρχών» (Βουλευτές, 1ος και 2ος Βαθμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης κτλ) που μένουν άπραγοι και σιωπηλοί σε όλο αυτό το σκηνικό.
Μπάμπης Κυρλίδης
