Η ελληνική κοινωνία ζει τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα. Τα λαϊκά στρώματα βιώνουν την εξαθλίωση. Τα κεκτημένα δικαιώματα καταπατώνται σε καθημερινή βάση, από τις εργασιακές συνθήκες, την προστασία της πρώτης κατοικίας, τις δημόσιες παροχές όπως η υγεία και η παιδεία έως τη διάλυση δημοκρατικών λειτουργιών και την ακροδεξιά παλινόρθωση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. σε μια οριακή συνθήκη για την ελληνική κοινωνία, κατόρθωσε να γίνει η φωνή των πολλών και να εκπροσωπήσει τη λαϊκή πλειοψηφία. Παρά την παρακαταθήκη αυτή, οδηγηθήκαμε στη διπλή εκλογική ήττα των εθνικών εκλογών του 2023, η οποία ανέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο τις χρόνιες παθογένειές του χώρου μας. Η έλλειψη ουσιαστικού απολογισμού του κυβερνητικού έργου, η διεύρυνση ως αποτέλεσμα άθροισης μηχανισμών και μεταγραφών στελεχών, η οργανωτική ανεπάρκεια, η αδράνεια των Οργανώσεων Μελών, η απαξίωση της Νεολαίας, η ανεπαρκής ιδεολογική θωράκιση των μελών, η άμβλυνση του ριζοσπαστικού λόγου, η συρρίκνωση του ερείσματος μας στην κοινωνία και ο εκμηδενισμός του πολιτικού διαλόγου μεταξύ συντρόφων και συντροφισσών οδήγησαν στην αποσάθρωση του ίδιου του Κόμματος.
Μετά τις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές, η ηγετική ομάδα του κόμματος, με εντολέα το νέο πρόεδρο, επέλεξε να αποστασιοποιηθεί από θέσεις αρχής και καταστατικές λειτουργίες του ίδιου μας του Κόμματος. Από την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το Παλαιστινιακό ζήτημα και την τοποθέτησή του προέδρου στο ΣΕΒ για τις σχέσεις κεφαλαίου – εργασίας, μέχρι τις «εντολές» για διαγραφές ιστορικών στελεχών και πρώην υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εμπεδώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο ότι το Κόμμα πλέον θα λειτουργεί υπό το δόγμα «ενός ανδρός αρχή» και κάθε κομματική λειτουργία πλέον φαντάζει ανούσια. Η κορύφωση δε, αυτής της πορείας, ήρθε με τη διχαστική, «τραμπικού» ύφους, εισήγησή του προέδρου στην Κεντρική Επιτροπή, η οποία έρχεται να νομιμοποιήσει με τον πιο επίσημο τρόπο τον κανιβαλισμό και να εισάγει νέα ήθη όσον αφορά τον εσωτερικό διάλογο. Ένας διάλογος ο οποίος, το τελευταίο διάστημα, λαμβάνει χώρα με fake news, δολοφονίες χαρακτήρων και τοξικότητα, την ίδια στιγμή που επικαλείται προσχηματικά η ενότητα του χώρου.
Η βίαιη αυτή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., τον απομακρύνει καθημερινά τόσο από τις δημοκρατικές αξίες που θέλει να εκφράζει όσο και από την ίδια την κοινωνία. Μια κοινωνία που δείχνει καθημερινά να αποδοκιμάζει τη νέα πραγματικότητα στο σύμπαν της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θεωρούμε απαραίτητη τη δημιουργία ενός νέου Αριστερού πόλου που θα μπορεί να μετασχηματίσει την κοινωνία στην οποία ασφυκτιούμε, μια κοινωνία που συμπιέζει όλο και περισσότερα τα όνειρα των νέων ανθρώπων. Ενός Αριστερού πόλου που δε θα ικανοποιεί το δικό μας φαντασιακό, αλλά θα μπορεί να απαντάει στις ανάγκες των πολλών σε χρόνο ενεστώτα. Αυτού που απέναντι στον ατομισμό θα προτάσσει την αλληλεγγύη, που απέναντι στα αποτυχημένα μοντέλα παραγωγής του παρόντος θα παλεύει να δημιουργήσει νέα μοντέλα παραγωγής με επίκεντρο τον εργαζόμενο, που απέναντι στο έλλειμμα δημοκρατίας θα παλεύει για αναδιανομή ισχύος και θα δίνει φωνή στους πολλούς.
Όπως έχει γράψει και ο Τάσος Λειβαδίτης και επισημαίνει η ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος που υπηρετήσαμε:
«Ερχόμαστε από πολύ μακριά, πηγαίνουμε πολύ μακριά»
Επιλέγουμε να μην αγωνιζόμαστε πλέον μέσα από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, επιλεγούμε όμως ταυτόχρονα να μην τα παρατήσουμε. Διότι στην Αριστερά όλες και όλοι χρωστάμε, δεν μας χρωστάει.
Συνεχίζουμε να εμπνεόμαστε από τις αρχές και τις αξίες της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς, της αλληλεγγύης, της ενότητας και της σύνθεσης για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας για το Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Υπογράφουν:
Δαυίδ Τάνια
Ελευθεροπούλου Ελευθερία
Καρανάτσιου Φανή
Καλιαμπάκας Γιώργος
Λάμπης Κώστας
Μαβίδη Μυρτώ
Μπουναρτζή Ελένη
Μπούρας Αντώνης
Μωυσίδου Μαγδαληνή
Ξανθοπούλου Ραφαέλα
Χαλκιά Αντωνία
Χαλκιάς Θωμάς
