Κατά την τέλεση του δρώμενου συμμετέχουν οι κάτοικοι του Δήμου μαζί με τους επισκέπτες μεταμφιεσμένοι κάνοντας διάφορους ήχους και μουτζουρώνοντας ο ένας τον άλλο, σε μια παρέλαση χρωμάτων και χαράς με οδηγό ένα ομοίωμα καμήλας και έναν ενήλικο να παριστάνει τον καμηλιέρη Άραβα. Στο τέλος της πομπής μοιράζονται στους παρευρισκομένους δωρεάν νηστίσιμα εδέσματα από τη Δημοτική Αρχή και άφθονο κρασί.
Το έθιμο της καμήλας αρχικά είχε παγανιστικό χαρακτήρα, τελούνταν και συμβόλιζε την δέηση των κατοίκων για τη γονιμότητα της γης αφού η χρονική στιγμή συνέπιπτε με τον ερχομό της άνοιξης και την έναρξη των αγροτικών εργασιών. Αργότερα σε συνδυασμό με την Ορθόδοξη πίστη και θρησκεία που θέτει την ημέρα αυτή ως την Αρχή της Σαρακοστής, άλλαξε χαρακτήρα και συμβολίζει πια στο νου των κατοίκων το τέλος των εορτών του καρναβαλιού και την αρχή της νηστείας.
Ένα Αποκριάτικο έθιμο της Θράκης με βαθιές ρίζες, που ξεκινούν από το 1565, με τον Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Σωφρόνιο Β’ – Ο Κιοπέκ Μπέης, η Μπέινα, το μωρό, οι Σωματοφύλακες, ο Σεΐζης, η γκαστρωμένη χωριανή κ.λπ. κ.λπ. Είναι ένα από τα σημαντικότερα θρακιώτικα έθιμα της Αποκριάς. Ξεκίνησε σαν γονιμικό δρώμενο που κάλυπτε όμως εθνικές ανάγκες, για να φθάσει ως τις μέρες μας και να αναδειχθεί σε αποκριάτικη εκδήλωση Ο Μπέης είναι ένα καθαρά λαογραφικό έθιμο της Θράκης.Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ονομαζόταν έτσι ο Τούρκος αξιωματούχος που εξουσίαζε απόλυτα μια ορισμένη γεωγραφική περιοχή. Σύμφωνα πάντα με την παράδοση, οι υπόδουλοι Θρακιώτες για μια μόνο μέρα μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν τους Τούρκους, δηλαδή να τους πειράξουν, να τους βρίσουν και άλλα διάφορα.
